Τα πιο εθιστικά τουβλάκια

Σαν σήμερα, 6 Ιουνίου, πριν από 28 χρόνια (εννοώ το 1984 για τους σκράπες στην αριθμητική), στη Μόσχα, γεννήθηκε ένα από τα πιο εθιστικά παιχνίδια όλων των εποχών. Το Tetris. Είναι η πιο σημαντική (αν όχι η μοναδική) συνεισφορά των Σοβιετικών στον κόσμο του gaming, πριν φάνε για τα καλά τη σκόνη των Αμερικάνων και των Γιαπωνέζων. Το όνομα προέρχεται από το ελληνικό πρόθεμα τετρα- (γιατί όλα τα κομμάτια αποτελούνται από τέσσερα όμοια τετράγωνα) και το τένις.

Δεν νομίζω ότι πρέπει να εξηγήσω το σκοπό του παιχνιδιού. Λίγο πολύ όλοι έχουμε προσπαθήσει να ταιριάξουμε τα κομμάτια που έρχονται από ψηλά για να συμπληρώσουμε ευθείες και να τις εξαφανίσουμε (κοίτα που ήθελα δεν ήθελα εξήγησα πώς παίζεται). Απλό στη σύλληψη, εύκολο στο παίξιμο, όπως και απίστευτα εθιστικό. Ειδικά για τα δεδομένα της εποχής, όταν δεν υπήρχαν ρεαλιστικά ποδοσφαιράκια, παιχνίδια ρόλων που σε κάνουν να έχεις εφιάλτες και άγριο ξυλίκι με το αίμα να ρέει ποτάμι δεξιά και αριστερά.

Εμπνευστής του Tetris ήταν ένας δαιμόνιος νεαρός Μοσχοβίτης, ο Αλεξέι Παζίτνοφ. Εργαζόταν στο Κέντρο Υπολογιστών της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών και κάποια μέρα, τον Ιανουάριο του 1984, σκέφτηκε ένα νέο παιχνίδι που συνδύαζε στρατηγική και δεξιοτεχνία. Στις 6 Ιουνίου το παρουσίασε στους προϊσταμένους του, όμως ως ρήτορας δεν τα κατάφερνε όσο καλά τα πήγαινε ως προγραμματιστής. Οι ιθύνοντες της Ακαδημίας Επιστημών δεν πείθονται και δεν χρηματοδοτούν το παιχνίδι.

Τότε αναλαμβάνουν δράση ο Ντμίτρι Παβλόφσκι και ο 16χρονος Βάντιμ Γκερασίμοφ. Μοιράζουν δωρεάν κάποια αντίγραφα σε φίλους και γνωστούς και βλέποντας τον ενθουσιασμό τους, αναλαμβάνουν να βελτιώσουν, μαζί με τον Παζίτνοφ, το παιχνίδι, για να το παρουσιάσουν ξανά στην αρμόδια επιτροπή. Το 1985, προσαρμοσμένο για να παίζει στα PC της IBM, βγαίνει για πρώτη φορά στη σοβιετική αγορά, με το Κέντρο Υπολογιστών να κατέχει όλα τα δικαιώματα καθώς, όπως θυμάται ο Γκερασίμοφ, «στη Σοβιετική Ένωση η ιδέα της πνευματικής ιδιοκτησίας ήταν τουλάχιστον ακαθόριστη».

Η επιτυχία προκάλεσε τριγμούς στην ομάδα, οδηγώντας εν τέλει στη διάλυσή της. Το 1986 ο Παζίτνοφ, που εν τω μεταξύ είχε αυτομολήσει στις ΗΠΑ, πούλησε το σχέδιο στη Mirrorsoft και εν συνεχεία στη Spectrum HoloΒyte, στην Atari, στη Sega και στη Nintendo. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και τα άλλα δύο μέλη του γκρουπ έφυγαν για το εξωτερικό. Ο μεν Γκερασίμοφ εγκαταστάθηκε στην Αυστραλία, ο δε Παβλόφσκι στη Βρετανία. Και οι τρεις βοήθησαν να φτιαχτούν μερικές από τις εκατοντάδες παραλλαγές του παιχνιδιού (μία από αυτές στο Ντελφτ της Ολλανδίας παίζεται σε οθόνη που εφάπτεται σε δεκαπενταόροφο κτήριο). Το Tetris μέχρι σήμερα έχει πουλήσει πάνω από 600 εκατομμύρια κόπιες σε όλες τις μορφές και συνεχίζει ακάθεκτο!

Ασφαλώς έχει αφήσει πίσω του όλα τα μοντέρνα παιχνίδια και αυτόν τον πανηλίθιο τον Pac-Man σε όλες τις ψηφοφορίες για το καλύτερο video-game όλων των εποχών, έχει σαρώσει τα βραβεία και δεν υπάρχει άνθρωπος που να αγνοεί την ύπαρξή του.

Όμως τι θα ήταν το tetris χωρίς τη μουσική του; ΟΚ, θα ήταν και πάλι ένα σπουδαίο παιχνίδι, όμως το Κορομπέινικι το κάνει ακόμα καλύτερο. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό ρώσικο τραγούδι (ναι έχει και στίχους) που μιλάει για τη ζωή των αγροτών! Ο Ιάπωνας Χιροκάζου Τανάκα του έδωσε τη μεταλλική μορφή που όλοι γνωρίζουμε σήμερα, ώστε να καταταγεί από την UGO ως το τρίτο καλύτερο μουσικό θέμα βιντεοπαιχνιδιού της ιστορίας, πίσω από την εισαγωγή του Legend of Zelda και τη μουσική του Super Mario (respect).

Χρόνια πολλά Tetris!