Ο φίλος μου ο γαλαζοαίματος

Αγαπώ τις συμπτώσεις. Τις λατρεύω. Και πιστεύω ότι η ζωή έχει την ικανότητα να ξεπερνά τις τέχνες και μπορεί να χτίζει ιστορίες που δεν θα σκεφτόταν ο πιο διαβολικός νους: ο δικός μου. Όμως, όσο και αν είναι τέτοια η αντίληψή μου, η ιστορία αυτή μου παραφαίνεται τραβηγμένη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα σας τη μεταφέρω. Αυτή είναι άλλωστε η δουλειά μου.

Στις 29 Ιουλίου του 1900, ο βασιλιάς Ουμπέρτο Α' της Ιταλίας σταμάτησε να τσιμπήσει κατιτίς σε ένα πανδοχείο έξω από τους Μεδιολάνους (το Μιλάνο ντε), που έκανε καταπληκτικό ζαρκάδι στιφάδο και αφού στο παλάτι δεν του επέτρεπε η γυναίκα του να τρώει κρεμμύδια, γιατί του έφερναν αέρια, αποφάσισε να του δώσει να καταλάβει τώρα που ήταν μακριά από τη μέγαιρα. Έρχεται λοιπόν ενώπιος ενωπίω με τον πανδοχέα και παθαίνει κοκομπλόκο, αφού ο τυπάκος έμοιαζε αφάνταστα στον καθρέφτη του. «Βρε για δες που έχω σωσία και δεν το ήξερα», σκέφτηκε με τη βασιλική κασίδα του. Και αυτή ήταν μόνο η αρχή.

Ο ιδιοκτήτης του πανδοχείου δεν ήταν μόνο φτυστός ο μεγαλειότατος, άκουγε και αυτός στο όνομα Ουμπέρτο. Εντυπωσιακό; Και πού είστε ακόμα. Δώστε βάση: Είχαν γεννηθεί και οι δύο στις 14 Μαρτίου 1944. Τις συζύγους τους τις έλεγαν Μαργαρίτες. Είχαν παντρευτεί και οι δύο στις 22 Απριλίου 1968. Ο καθένας στο γιο του έδωσε το όνομα Βιτόριο. Είχαν τιμηθεί και οι δύο με μετάλλιο ανδρείας, ο μεν βασιλιάς το 1970, ο δε εστιάτορας το 1966. Και όταν στις 9 Ιανουαρίου 1978 ο ένας Ουμπερτάκος στεφόταν βασιλεύς των Ιταλών και κάθιζε τα ανακτορικά του πισινά στο θρόνο για πρώτη φορά, ο άλλος γιόρταζε τα εγκαίνια του πανδοχείου του.

Έκπληκτος ο γαλαζοαίματος, αποφάσισε να αναγορεύσει τον σωσία του Ιππότη του ιταλικού στέμματος, οπότε τα δυο φιλαράκια δώσανε ραντεβού για να βρεθούν δυο τρεις μήνες μετά στη Ρώμη. Ωστόσο, έμελλε να βρεθούν πολύ πιο σύντομα. Όπως αναφέρει το επίσημο ανακοινωθέν της εποχής «ο αγαπητός άναξ ημών, Ουμπέρτο Ρανιέρι Κάρλο Εμανουέλε Τζοβάνι Μαρία Φερντινάντο Εουτζένιο της Σαβοΐας, και ο σωσίας αυτού, τα τίναξαν τα πέταλα να 'ούμε». Ο ξενοδόχος σκοτώθηκε σε κυνηγετικό ατύχημα, ενώ ο βασιλιάς έπεσε σε ενέδρα των εχθρών της μοναρχίας, των αναρχοκομμουνιστοσυμμοριτών, λίγο έξω από τη Μόντσα, για να σκοτωθεί από το χέρι του 31χρονου αθεράπευτου γυναικά Γκαετάνο Μπρέσι.