«Σαν να κυνηγώ γαλοπούλες στο Τενεσί»

Ο Άλβιν Γιορκ γεννήθηκε το Δεκέμβρη του 1887 στο Παλ Μαλ του Τενεσί. Τα νεανικά του χρόνια τα πέρασε μπεκροπίνοντας και ανοίγοντας καβγάδες στα τοπικά μπαρ. Όταν σε μία από αυτές τις αψιμαχίες σκοτώθηκε ο καλύτερός του φίλος, αποφάσισε να κόψει το αλκοόλ και έγινε ειρηνιστής. Όταν το 1917 κλήθηκε στον αμερικανικό στρατό, δήλωσε αντιρρησίας συνείδησης, όμως τα κεντρικά αρνήθηκαν να του δώσουν απαλλαγή και τον έστειλαν για βασική εκπαίδευση.

Περίπου ένα χρόνο αργότερα, στάλθηκε μαζί με 16 ακόμα άντρες σε ειδική αποστολή στη Γερμανία, με στόχο την ανατίναξη κομματιού των γερμανικών σιδηροδρόμων. Καθώς πλησίαζαν, έγιναν αντιληπτοί από τους ελεύθερους σκοπευτές του Κάιζερ, που άνοιξαν πυρ. Εννέα από τους συντρόφους του πέθαναν και οι υπόλοιποι τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας μόνο του τον Άλβιν Γιορκ να δέχεται βροχή τα πυρά από τα αυτόματα όπλα των Γερμανών.

«Δεν προλάβαινα να καλυφθώ πίσω από κάποιο δέντρο, ή να πηδήξω στους θάμνους, δεν προλάβαινα καν να γονατίσω ή να ξαπλώσω. Το μόνο που προλάβαινα ήταν να σηκώσω το όπλο μου και να τα παίξω όλα για όλα. Όποτε έβλεπα Γερμανό, απλά τον σκότωνα. Όταν τα κατάφερα έπεσα σε θέση πρηνηδόν. Ήταν σαν να κυνηγώ γαλοπούλες στο Τενεσί. Όμως πλέον οι στόχοι ήταν μεγαλύτεροι, κάτι που έκανε το έργο μου πιο εύκολο. Δεν ήταν δυνατόν να αστοχήσω από τέτοια απόσταση», έγραψε αργότερα στο ημερολόγιό του.

Σκότωσε 60 πριν οι υπόλοιποι 132 παραδοθούν. Παραδόθηκαν σε έναν άνδρα! Όπως ανέφερε χρόνια αργότερα ο Γερμανός στρατιώτης Γιούργκεν Φόλμερ, επιβεβαιώνοντας το περιστατικό, «σηκώσαμε τα χέρια ψηλά, γιατί ήμασταν σίγουροι ότι υστερούσαμε σε αριθμό. Ακόμα και όταν τον πλησιάσαμε με τα χέρια πίσω από το κεφάλι, νιώθαμε ότι χιλιάδες ελεύθεροι σκοπευτές μας σημαδεύουν. Όταν μάθαμε ότι ήταν μόνο ένας ντραπήκαμε. Όμως, τόσα χρόνια αργότερα πιστεύω ότι ήταν το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε. Θα μας σκότωνε όλους».

Όταν λίγο αργότερα ο Γιορκ παρέδωσε τους 132 αιχμαλώτους του στα αμερικανικά στρατεύματα έξω από το Στρασβούργο, ο Αντισυνταγματάρχης Γουντς τον ρώτησε πόσοι είναι για να λάβει απάντηση: «Ειλικρινά κύριε Αντισυνταγματάρχα, δεν γνωρίζω».

Έκανε έξι γιους και δύο κόρες, δίνοντας σε όλα του τα παιδιά ονόματα προσωπικοτήτων της αμερικανικής ιστορίας, πριν πεθάνει το 1984 στα 77 του χρόνια.