Mε τόξο και φαρέτρα στον B' Παγκόσμιο

Από όλες τις μορφές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η αγαπημένη μου είναι ο Τσόρτσιλ. Όχι ο Ουίνστον, ο φλωράκος που καθόταν πίσω από ένα γραφείο και κάπνιζε το πούρο του, γκομενίζοντας με όλες τις γραμματείς που περίμεναν τους άντρες τους να γυρίσουν από το μέτωπο. Όχι, ο Τσόρτσιλ στον οποίο αναφέρομαι είναι ο Λοχαγός Τζαν Μάλκολμ Θορπ Φλέμινγκ Τσόρτσιλ, aka Μαχόμενος Τζακ, aka Τρελός Τζακ. Και ήταν ο πιο παρανοϊκός μπάσταρδος στην ιστορία!

Το 1939, με την εμπλοκή της Βρετανίας στον Μεγάλο Πόλεμο, κατατάχθηκε ως εθελοντής στους κομάντο, χωρίς να ξέρει τι ακριβώς έπρεπε να κάνει. Ήξερε μονάχα ότι αυτό ακούγεται επικίνδυνο, άρα ήταν ό,τι πρέπει για πάρτη του. Ζώθηκε το σπαθί και το τόξο του και όταν τον ρώτησαν γιατί παίρνει μαζί του «απαρχαιωμένα όπλα», απάντησε ότι «όποιος αξιωματικός πηγαίνει στον πόλεμο χωρίς το ξίφος του στη μάχη, είναι ελλιπώς ενδεδυμένος». Και όταν λέμε ξίφος δεν εννοούμε τα αδερφίστικα σουγιαδάκια που φορούν οι πεζοναύτες στις επίσημες τελετές. Ως άλλος Γουίλιαμ Γουάλας κουβαλούσε μία σκωτσέζικη σπαθάρα τεσσάρων κιλών. Με αυτό και μόνο λέγεται ότι ένα βράδυ μπήκε σε γερμανικό στρατόπεδο μες στην καρδιά της νύχτας και αιχμαλώτισε 42 μέλη μίας ειδικής ομάδας καταδρομέων.

Ο Τρελοτζάκ Τσόρτσιλ είναι ο μοναδικός εμπλεκόμενος στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που κατάφερε να σκοτώσει αντίπαλο με βέλος και αυτό δεν είναι καν το εντυπωσιακότερο. Αυτός ο μετρ του πολέμου και της σκωτσέζικης γκάιντας αιχμαλωτίστηκε το 1944 και εστάλη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Σάχσενχαουζεν. Εκεί κρατήθηκε μαζί με τους VIP κρατούμενους. Μην πάει το μυαλό σας σε Τσοχατζόπουλους και Γαβαλάδες. Οι βιαϊπήδες του Σάχσενχαουζεν ήταν εκείνοι που υπέφεραν περισσότερο και κρατούνταν σε ειδικά φρουρούμενα κελιά. Όμως, βαρέθηκε τη ζωή στον εγκλεισμό και την έκανε. Περπάτησε 110 χιλιόμετρα, προσπαθώντας να φτάσει στη Βαλτική. Όμως, λίγο πριν φτάσει, αιχμαλωτίστηκε εκ νέου στο Ρόστοκ.

Στάλθηκε λοιπόν σε άλλο στρατόπεδο, στο Τιρόλο, αλλά μετά από δύο μέρες όλες κι όλες την έκανε και από εκεί. Ούτε ο Παλαιοκώστας να ήταν. Πήρε λοιπόν πάλι τα πόδια του και περπάτησε 150 χιλιόμετρα μέχρι τη Βερόνα, όπου τον βρήκαν Αμερικανικά στρατεύματα και τον φυγάδευσαν στο Λονδίνο. Με το που πάτησε βρετανικό έδαφος, το καλοκαίρι του 1945, ζήτησε να σταλεί εκ νέου στη μάχη, για να ενημερωθεί τότε ότι με την ατομική βόμβα των Αμερικανών ο πόλεμος έλαβε τέλος. Έστειλε λοιπόν οργισμένο γράμμα στον πρόεδρο Τρούμαν, ενώ σε μία από τις διάσημες ρήσεις του ανέφερε «αν δεν ήταν οι καταραμένοι Γιάνκηδες, θα πολεμούσαμε για ακόμα δέκα χρόνια»!

Όμως, η ειρηνική ζωή δεν του έπρεπε. Εκπαιδεύτηκε ως αλεξιπτωτιστής και τη διετία 1948-49 πήρε μέρος στον Παλαιστινιακό Πόλεμο. Στη συνέχεια εργάστηκε για δέκα χρόνια ως εκπαιδευτής πολέμου στην Αυστραλία, όπου έμαθε και αγάπησε το σέρφινγκ. Πήρε σύνταξη το 1959 και πέθανε στο Σέρεϊ το 1996 σε ηλικία 90 ετών.