Σαν σήμερα: Η πρώτη συναυλία των Rolling Stones

Πριν από ακριβώς 50 χρόνια, στις 24 Φεβρουαρίου 1963, μία παρέα άνεργων μουσικών (πλεονασμός, το ξέρω) εμφανίστηκε για πρώτη φορά χρησιμοποιώντας το όνομα που θα γινόταν θρύλος του ροκ. Οι έξι Λονδρέζοι νεαροί ήταν τα ιδρυτικά μέλη των Rolling Stones: Μικ Τζάγκερ, Κιθ Ρίτσαρντς, Τσάρλι Γουότς, Μπράιαν Τζόουνς, Ίαν Στιούαρτ και Μπιλ Γουάιμαν.

Τα νεαρά παλικάρια του τότε, οι μουστόγριες του σήμερα, δημιούργησαν το καλοκαίρι του 1962 την μπάντα Darford. Έπαιζαν σε παμπ, χοροεσπερίδες γυμνασίων και γάμους και ήλπιζαν να τους ανακαλύψει κάποιος μανατζαραίος. Ταυτόχρονα οι μανάδες τους τούς πίεζαν να βρουν καμιά αληθινή δουλειά και να σου η γκρίνια στο σπίτι.

Αποφάσισαν ότι αν θέλουν να γυρίσει το γούρι, πρέπει να βρουν ένα πιο πιασάρικο όνομα. Έτσι έκλεψαν το στίχο του Μάντι Γουότερς για την πέτρα που έτσι και κυλήσει, ποτέ δε χορταριάζει. Και όλοι ξέρουμε τη συνέχεια. Οι Stones είναι το μακροβιότερο συγκρότημα και ένα από τα πιο αγαπητά στην ιστορία (μην με κοιτάτε, όσο και αν τους λατρεύω, η δική μου αγία τριάδα είναι Queen – Beatles – Led Zeppelin).

Η διάρκεια ζωής της μπάντας είναι αξιοθαύμαστη. Για να καταλάβετε, όταν έπαιζαν για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό, το Φλεβάρη του 1963, τα εξής πράγματα συνέβαιναν στον κόσμο:
• Ο Στάνλεϊ Μάθιους έπαιζε ακόμα στη Στόουκ.
• Οι Αθηναίοι περίμεναν να έρθει στην Ελλάδα η πρώτη ταινία του James Bond με τον Σον Κόνερι.
• Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο δεν είχε κάνει ακόμα το κινηματογραφικό του ντεμπούτο.
• Ο νυν τέως ήταν τότε μέλλων. Τα μπέρδεψα; Εννοώ απλά ότι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο βού ήταν ακόμα διάδοχος του μπαμπά του.
• Τα «Κόκκινα Φανάρια» διεκδίκησαν ανεπιτυχώς το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
• Στο νούμερο #1 των βρετανικών τσαρτ φιγουράριζε το «Wayward Wind» του Φρανκ Άιφιλντ.
• Η Αγία Παρασκευή δεν ήταν αυτόνομος δήμος.
• Ο Γιώργος Σεφέρης δεν είχε ακόμα κερδίσει το βραβείο Νόμπελ.
• Η πρώτη ντισκομπάλα δοκιμάζεται, σε πειραματικό επίπεδο, σε μαγαζί του Λος Άντζελες.
• Η οικογένεια Ολάζουον γιόρταζε τη γέννηση του μικρού Χακίμ.
• Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Τζον Κένεντι.
• Ο Ντέιβιντ Λιν κέρδιζε το δεύτερο Όσκαρ του, για τον «Λόρενς της Αραβίας».

Και όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ σαν κι αυτό, πριν από 50 ακριβώς χρόνια. Ο Τζάγκερ και η παρέα του εμφανίστηκαν στην αίθουσα χορού ενός ξενοδοχείου στο Σέρεϊ, μπροστά σε ενθουσιώδες κοινό... 66 θεατών! Και το χειρότερο είναι ότι συμφώνησαν να πληρωθούν με ποσοστά. Οπότε στα χέρια τους έφτασαν 24 στερλίνες, σαφώς λιγότερα από όσο κοστίζει σήμερα ένα εισιτήριο για συναυλία τους. Αν δηλαδή παίξουν και δεν μας πουν ότι έπεσε καρύδα στο κεφάλι του Κιθ (έτσι λέμε το overdose στα συναυλιακά;). Λεπτομέρεια: όταν μιλάω για 24 στερλίνες, εννοώ στο σύνολο. Ο καθείς εξ αυτών άρπαξε έξι λιριά. Σαν να λέμε τα μεταφορικά τους, ένα ποτάκι και μια μερίδα fish & chips με τα δεδομένα της εποχής.

Όμως ήταν κι αυτό μια αρχή...