Μεγάλε, φάγαμε χυλόπιτα

Χυλόπιτα. Αγαπημένο έδεσμα των μπακουρίων. Όλοι έχουμε φάει κατά καιρούς. Και εσύ φίλε μου, εκτός αν ανήκεις στις εξής τέσσερις κατηγορίες: 1. Αν είσαι δίμετρη γκομενάρα (και πάλι παίζεται), 2. Αν κυκλοφορείς με Golden πιστωτική κάρτα, 3. Αν είσαι τόσο κότα που ποτέ δεν έχεις κάνει κίνηση, 4. Αν η πρώτη που πλησίασες σού κάθισε και είπες να μην την αφήσεις για την υπόλοιπη ζωή σου, ώστε να έχεις ποσοστό 100%.

Οι παραπάνω άνθρωποι παρακαλούνται να μην διαβάσουν το άρθρο. Και να μην ξαναδιαβάσουν το blog μου παρακαλώ (εξαιρούνται οι δίμετρες γκομενάρες. Αυτές ας στείλουν ένα mail με φωτογραφία στη διεύθυνση fylarchos@yahoo.gr).

Πάμε να δούμε πώς προέκυψε η συγκεκριμένη έκφραση, σύμφωνα με το δημοσιογράφο, λογοτέχνη και ηθοποιό Τάκη Νατσούλη (Λέξεις και Φράσεις Παροιμιώδεις, Σμυρνιωτάκης 1990).

Η Ελλάδα ήταν ανέκαθεν (εξ απ' ανέκαθεν για να μιλάμε και σωστά ελληνικά) τόπος που λάτρευαν οι κάθε λογής τσαρλατάνοι. Οι κομπογιαννίτες άκμασαν από το 1800 ως το 1860, με εκατοντάδες γιατροσόφια, θέρισαν τον ήδη ρημαγμένο από τον πόλεμο πληθυσμό της νεογέννητης χώρας. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί από αυτούς ήταν θαυμάσιοι πρακτικοί, που έσωσαν τον κόσμο από την πανούκλα και τις άλλες επιδημίες της εποχής. Λαμπρά παραδείγματα ο Μικές Τζαννής από τη Ζάκυνθο, ο Παύλος Δάνης από το Αιτωλικό και ο Μηνάς Κρυστάλλης από την Άρτα.

Όμως, στην πλειοψηφία ήταν αγύρτες που πλούτιζαν με τον πόνο του κοσμάκη. Κορυφαίος όλων ο Παρθένης Νένιμος από τα Γιάννενα. Πού πας μ' αυτό το όνομα ρε φιλαράκι; Ο τυπάκος αυτός, τη δεκαετία 1810-1820, δοκίμαζε τα φάρμακά του σε Αρβανίτες και έκανε πλούσιο το βαρκάρη του Αχέροντα. Η πιο ξακουστή συνταγή του ήταν η χυλόπιτα. Όσοι αγαπούσαν, χωρίς να αγαπιούνται, ζητούσαν τη βοήθειά του και εκείνος τους έστελνε στο σούπερ μάρκετ για προμήθειες. Έπρεπε να βράσουν χυλό σιταριού με 12 διαφορετικά μπαχαρικά (δυστυχώς δεν βρήκα τη συνταγή στον τσελεμεντέ και δεν μπορώ να βοηθήσω) και αργότερα να φτιάξουν μία πίτα με αυτόν. Έπειτα έπρεπε να την καταναλώσουν σε τρεις δόσεις, ένα κομμάτι κάθε πρωί, πριν αδειάσουν την ουροδόχο κύστη τους, ώστε να τους περάσει ο νταλγκάς. Αυτή ήταν η περίφημη χυλόπιτα που 200 χρόνια μετά γευόμαστε με τόση νοστιμάδα. Καλή όρεξη.