Ένα δικαστήριο στην Οδό Ονείρων

Το καλοκαίρι του 1962, ο Μάνος Χατζιδάκις ανεβάζει στο θέατρο Μετροπόλιταν την ιστορική πια "Οδό Ονείρων". Ένα δρόμο "σαν όλους τους δρόμους της Αθήνας, μικρό, ασήμαντο, λυπημένο, τυρρανικό μα κι απέραντα ευγενικό", όπως έλεγε στον πρόλογο, παρέα με μια λατέρνα, ο ίδιος ο συνθέτης. Τα κείμενα του Χατζιδάκι, του Αλέξη Σολομού, του Μίνου Αργυράκη, του Μανόλη Καστρινού και τους στίχους των Νίκου Γκάτσου και Ιάκωβου Καμπανέλλη ερμήνευσε η dream team της . Δημήτρης Χορν, Ρένα Βλαχοπούλου, Μάρω Κοντού, Λάκης Παππάς, Γιώργος Μαρίνος και ο πρωτοεμφανιζόμενος Γιώργος Κωνσταντίνου, που παρά τα 25 του χρόνια έπαιξε εξαιρετικά τον ασπρομάλλη συνταξιούχο κυρ-Μιχάλη, ο οποίος μόνος στο μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου, πότιζε τις γλάστρες του. Τα τραγούδια αριστουργηματικά. Το "Όνειρο Παιδιών της Γειτονιάς", η "Μαύρη Φορντ", οι "Αδελφές Τατά", ο "Ηθοποιός", το "Πάρτυ", καθώς και η φωνή του Χατζιδάκι στον πρόλογο και τον επίλογο έμειναν στην ιστορία της μουσικής.

Όμως για να βγει στο σανίδι η "Οδός Ονείρων" χρειάστηκε να γίνει ένα "δικαστήριο" διαφορετικό από τ' άλλα. Ο Μίνως Αργυράκης, αδελφικός φίλος του Χατζιδάκι, είχε εκδώσει ένα βιβλίο με τον ίδιο τίτλο λίγα χρόνια νωρίτερα, πάνω στο οποίο βασίστηκε η παράσταση. Έτσι, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ζήτησε την πατρότητα του ονόματος. Το "δικαστήριο" συστάθηκε αμέσως. Πρόεδρος ο ποιητής Νίκος Γκάτσος, το alter ego του Χατζιδάκι και δικηγόρος (και των δύο πλευρών) ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Ο νομικός -όπως άλλωστε και η έδρα- ήταν εμφανές ότι μεροληπτούσε και η απόφαση πάρθηκε υπέρ του συνθέτη, καθώς "η μελοποίηση του έργου έγινε για θεατρικά κριτήρια". Ο Αργυράκης όχι μόνο δεν θύμωσε, αλλά συνεχάρη τον νικητή της δίκης και στρώθηκε αμέσως στη δουλειά, για να ετοιμάσει τα σκηνικά της παράστασης.

Το δικαστήριο στο αγαπημένο εστιατόριο της ιντελιγκέτσιας της Αθήνας, τον "Μαγεμένο Αυλό" στο Παγκράτι, συνεδρίαζε για ψύλλου πήδημα. Συζητήθηκε αν πρέπει να στηθεί στην Αθήνα άγαλμα του Τρούμαν, αν δικαιούται ο Αργυράκης να φτιάξει γελοιογραφία με το πρόσωπο του Χατζιδάκι κ.ο.κ. Ο Λυκουρέζος αναλάμβανε πάντα χρέη δικηγόρου και των δύο αντιδίκων, ενώ στη θέση του προέδρου εναλλάσσονταν ο Γκάτσος και ο Ελύτης. Και κάθε απόφαση επισφραγιζόταν με ένα μπουκάλι κρασί και μία λέμον-πάι.