Το 1834, μέσα σε όλα του τα προβλήματα, το νεογέννητο ελληνικό κράτος είχε να αντιμετωπίσει μία σοβαρή αναποδιά. Ο δήμιος που είχε προσληφθεί για να λειτουργεί τη λαιμητόμο που αγόρασε το κράτος από τη Γαλλία, αδυνατούσε να χειριστεί σωστά το μηχάνημα (λες και χρειάζεται δίπλωμα κβαντομηχανικής να τραβήξεις ένα σκοινάκι και να στείλεις τον κατάδικο στον άλλο κόσμο).Έτσι, στις 22 Αυγούστου εκείνης της χρονιάς, ο υπουργός εξωτερικών Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός αποφάσισε να αναλάβει δράση. Με επιστολή του ζητούσε από τον έλληνα πρέσβη στην Υψηλή Πύλη, Κωνσταντίνο Ζωγράφο, να βρει δήμιο, κατά προτίμηση "από την φυλή των ονομαζομένων Κατσιβέλων Τούρκων". Με άλλα λόγια έναν Τουρκόγυφτο για να παίρνει κεφάλια.
Ο κυρ-πρέσβης προσπάθησε, έψαξε, έταξε λαγούς με πετραχήλια, όμως "ουδείς κατάλληλος ανευρέθη δια την κατάληψιν της εν λόγω θέσεως". Έτσι, μέχρι το 1870 συνεχίστηκε να χρησιμοποιείται η "δια ξίφους λαιμητομία", η οποία αργότερα αντικαταστάθηκε από την αγχόνη και αργότερα από τον τυφεκισμό. Η τελευταία εκτέλεση στη χώρα μας ήταν αυτή του Βασίλη Λυμπέρη στις 25 Αυγούστου 1975, όμως για την ιστορία του θα μιλήσουμε στο μέλλον. Επίσημα, η θανατική ποινή καταργήθηκε το 1994 με τον Νόμο 2007.
Η πρώτη και μοναδική γκιλοτίνα του ελληνικού κράτους, η οποία δεν χρησιμοποιήθηκε παρά μόνο τέσσερις φορές (από τότε μας έπιαναν τον κώλο οι ξένοι πουλώντας μας άχρηστους εξοπλισμούς) φυλάσσεται στο Εγκληματολογικό Μουσείο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως γίνονται προσπάθειες να μεταφερθεί στο... φυσικό της σπίτι, στην καστρονησίδα Μπούρτζι του Ναυπλίου.
Πριν κλείσουμε το θέμα, ξέρατε ότι τη λαιμητόμο εφηύρε ένας γιατρός; Μάλιστα, ο κύριος Ζοζέφ Ινιάς Γκιγιοτέν (εξού και γκιλοτίνα). Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι και η ηλεκτρική καρέκλα ήταν ανακάλυψη ενός οδοντιάτρου, του Άλφρεντ Σάουθγουικ από το Μπάφαλο των ΗΠΑ, δεν είναι παράξενο που η γιαγιά μου τρέμει τους γιατρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου